Beşşar Esed rejiminin saldırısında uzuvlarını kaybeden Halepli 6 yaşındaki Abdo Maderati, protez el ve bacağa kavuşmanın hayaliyle yaşıyor.
Halep’te Esed rejiminin 2016’da yoğun saldırıları ve ablukası sonrası Bab ilçesine göç eden Maderati ailesi, Esed rejimiyle askeri muhalifler arasında cephe hattı olan Tadif beldesinde yaşıyor.
Ailenin küçük çocuğu Abdo bir yıl önce rejim güçlerinin beldeye havan topu saldırısında yaralandı.
Hastaneye nakledilen Abdo’nun sağ eli ve sağ bacağının yarısı koptu.
Evinden uzakta cephe hattında maddi imkansızlıklar içerisinde yaşayan Maderati ailesi, oğullarına uzanacak yardım elini bekliyor.
Halepli Abdo Maderati, AA muhabirine “3 Aralık Dünya Engelliler Günü” vesilesiyle başından geçenleri anlattı.
Abdo, “Evimden bir şeyler almak için arkadaşımla çıktım. Kapımızın önüne ulaştığımda bir ses duydum. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Hiçbir şey hatırlamıyordum. O zaman annem uyandırdı, bana bir şeyler yedirmeye çalışıyordu. Fark ettiğimde kolum ve bacağım yoktu. Ameliyat ettiler, şimdi iyiyim.” dedi.
Bedensel engeline rağmen arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi sevdiğini belirten Abdo, “Tekrardan yürümek istiyorum. Babam gibi çalışmak, evime bir şeyler getirebilmek istiyorum. Okula gidemiyorum. Elim ve bir bacağım yok diye benimle dalga geçiyorlar. Benden kaçıyorlar. Videoda gördüm, plastik bacak ve kol takıyorlardı, onlardan taktırmak ve tekrar yürüyerek anneme yardım etmek istiyorum. Okula gitmek istiyorum.” diye konuştu.
“Oğlumun protezlerine kavuşmasını istiyorum”
Küçük Abdo’nun babası Mahmud Ahmed Maderati de “Hayatım hep çilelerle geçti. Halep’ten göç etmek zorunda kaldıktan sonra nereye gideceğimizi bilemedik. Sınır hattına yerleştik. Şu an cephe hattında yaşıyoruz.” şeklinde konuştu.
Maddi imkansızlıklarla zor günler yaşadıkları belirten Maderati, kira fiyatlarını göz önünde bulundurarak Bab’ın karşısındaki Tadif’e yerleştiklerini anlattı ve şöyle devam etti:
“Pazarda hamallık yaparken bir haber geldi. Dediler ki oğlun yaralandı. Hemen koştum. Ulaştığımda ne eli vardı ne de bacağı. Böyle bir şeyin başımıza gelmesinden çok korkuyordum. Oğlumu sürünürken, emeklerken görmek beni çok üzüyor. Ağlıyorum ama bir işe yaramıyor. Yardımseverlere sesleniyorum; oğluma protez desteği versinler. Oğlumun tekrardan yürümesini ve kendi işlerini kendi başına yapabilirken onu görmeyi istiyorum.”
Haftada sadece birkaç gün iş bulabildiğini söyleyen Maderati, “Nereye gideceğimi bilmiyorum. Ev kiraları çok pahalı. Ne ilaç ne de yemek alacak imkanım var. Oğlumun protezlere kavuşmasını istiyorum. Okula gitmesini istedim, engelli olduğu için kimse kabul etmedi. Protez takılırsa kendi ihtiyaçlarını giderebilir.” dedi.