Annesinin 11 aylıkken soğuk algınlığı şüphesiyle götürdüğü hastanede serebral palsi teşhisi konulan Sevcan Demirkaya, 8 yıl hastanede gördüğü tedavi ve geçirdiği 2 büyük ameliyatın ardından konuşma, birkaç adım da olsa destekli yürüme becerilerine kavuştu.
Ayten Bozkaya Spastik Çocuklar Hastanesi ve Rehabilitasyon Merkezinden 9 yaşında taburcu edilen Sevcan, aynı yıl eşinden boşanan annesiyle baş başa kaldı.
Osmangazi ilçesindeki kiralık 2 odalı ve tuvaleti de bahçede bulunan evde kızıyla yaşam mücadelesi veren anne 46 yaşındaki Yeter Demirkaya, evladının iyi bir eğitim alması için ilkokuldan itibaren onu okula getirerek dersleri boyunca eşlik etti.
Özel eğitim almayarak sağlıklı öğrencilerle aynı sıraları paylaşmayı isteyen Sevcan, geçen yıl ikinci kez girdiği üniversite sınavında Bursa Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Yüksekokulu Yerel Yönetimler Bölümünü kazandı.
Üniversitede öğrenim görme hayalini gerçeğe dönüştüren Sevcan’ı, akülü engelli aracıyla okula bırakan annesi, dersleri bitene kadar onu okulda bekliyor.
Kızının bir odası olsun istiyor
Anne Yeter Demirkaya, AA muhabirine, kızının her türlü ihtiyacında yanında olması gerektiğinden çalışamadığını, engelli ve bakım aylığı desteğiyle hayatlarını sürdürdüğünü söyledi.
Sevcan’ın haftanın iki günü yüz yüze, iki günü ise uzaktan eğitimle okulunu sürdürdüğün anlatan Demirkaya, “Otobüsle onu okula getiriyorum. Yaklaşık 5 saat derslerinin bitmesini bekliyorum, sonra birlikte geri dönüyoruz.” dedi.
Demirkaya, kızını beklerken el işi yaparak vakit geçirdiğini belirterek, şöyle devam etti:
“Zor gelmiyor getirip götürmek. İlkokuldan beri getirip götürüyorum, okusaydım ben de mezun olurdum. ‘Ağır olmuyor mu?’ diyorlar. O bana yük değil, sağlığına nasıl ‘of’ demediysem eğitimine de demem, annelik benim görevim. Yağmur olsun, kar olsun götürüp getiririm. Ders bittikten sonra akşam çıkıp eve gidiyoruz. “
Anne Yeter Demirkaya, kızının kendine ait bir odası olmasını çok istediğini ancak imkanların buna elvermediğini kaydetti.
“Sizin için basit olan şeyler bizim için mucize”
Sevcan Demirkaya da durumuna her zaman şükrettiğini belirterek, “Hastalığım nedeniyle kasılmalar çok fazla oluyor. Bazen vücudunuzu istemsiz bir şekilde kasıyorsunuz, kontrol edemiyorsunuz. Kendinizi kontrol etmekte bazen zorluk yaşayabiliyorsunuz.” diye konuştu.
Sağlıklı bireyler için çok basit şeylerin kendisini çok zorladığını anlatan Demirkaya, “Elimden annem tutunca yürüyebiliyorum. Buna da şükürler olsun. Bu kimileri için çok basit olabilir ama bizler için verilmiş bir armağan gibi. Onun için de şükrediyorum, bu bile bir serebral palsi hastası için mucize.” ifadesini kullandı.
Kaldırımlardaki rampa önlerine araç park eden sürücülerden ve bozuk olan engelli asansörlerinden yakınan Demirkaya, üniversiteyi bitirip meslek sahibi olunca engelli insanlara yardım edebilmeyi istediğini sözlerine ekledi.